Wat een gedegen voorbereiding al niet kan doen.
Met veel inzet heb ik me naar de Kö-Lauf 2010 toegewerkt. Ik wist dat er een super tijd aan het komen zou zijn. Kort had ik zelfs gedacht onder de 47 minuten te kunnen duiken.
Wat op het laatst nog enigszins roet in het eten gooide was een blessure aan mijn rechter hak. Tijdens de laatste twee voorbereidingsweken kreeg ik daar toenemend last van, vooral tijdens de sprints.
De laatste training van zaterdag heb ik de versnellingen achterwege gelaten om de voet wat rust te geven.
Tijdens de wedstrijd voelde ik de voet en tijdens de tweede ronde door de bocht kreeg ik er meer last van.
Daarna voelde ik de pijn in mindere mate en verdween deze op de achtergrond.
OK tot zover over de blessure.
Ik kwam een uur voor de wedstrijd, met de metro, op de Kö aan (in de volksmond wordt de Königsallee de Kö genoemd, een plek waar de rijken der aarde hun boodschappen plachten te doen).
Eerst mijn start-envelop (met startnummer en wegwerpchip) halen. Daarna meteen omkleden.
Het was een schitterend weer. Zonnig en 20°C, een ideaal loopweer!
Een uur geleden waren de snelle wedstrijdlopers reeds gearriveerd (onder de 40 minuten). Op het moment liepen de middelsnelle lopers (40-50 minuten). Ik liep naar de prijsuitreiking, waar de snelste 10 kilometer loper op de weg, ooit gelopen in Duitsland, werd geeerd.
Daniel Chebii (uit Kenia) was een tijd van 27:43 minuten gelopen. Een sensatie, en goede reklame voor de loop in Düsseldorf.
Daarna liep ik me warm en begaf me ook in de voorste gelederen aan de start van de 10 km voor de lopers boven de 50 minuten.
Helemaal vooraan stond een jongen van 10 in een portugees voetbalshirt die zijn oma voor hem had meegenomen uit Portugal (werd geinterviewd door de speaker). Wij moesten beloven deze jongen niet omver te lopen.
Het startschot viel, en 4 sekonden later passeerde ik de startstreep. Het jongentje liep 50 meter voor mij.
Kort voor het eindigen van de eerste ronde, passeerde ik hem. Een doorkomst van [b]9 minuten en 2 sekonden [/b]gaven aan dat het goed liep. Een jaar geleden deed ik nog 10:30 min over de eerste ronde.
Wel last van mijn blessure, zoals ik reeds eerder al had geschreven. Ik dacht zelfs, wanneer de pijn groter zou worden, ik zelfs beter zou kunnen uitstappen. Gelukkig verdween de pijn naar de achtergrond, en kon ik van de race genieten.
De tweede ronde ging iets langzamer(met water drinken). Een handvol lopers had me ook reeds ingehaald, maar ik had ook een paar ingehaald. Doorkomst [b]9:24 min.[/b] Ik lag nog steeds goed op koers. In de derde ronde begon ik lopers te lappen, waardoor ik af en toe meer meters moest afleggen (voor de voeten lopen heet zoiets, een vrij nieuwe ervaring, maar ook mooie ervaring vond ik). De derde ronde nog wat water genomen. De doorkomst van [b]09:41 min[/b] baarde me wel een beetje zorgen, maar mijn hartslag lag vanaf de eerste kilometer rond de 151 bpm en ik voelde me daar wel goed bij.
De vierde ronde had ik mijn "herstelronde", waar ik goed in mijn ritme zat en me zodoende wat kon ontspannen. De tijd van [b]09:48 min[/b] gaf ook aan dat ik me een beetje te veel had laten terug zakken.
De laatste ronde deed ik er dus nog weer een schepje bovenop. De hartslag liep deze ronde op van 150 naar 158 bpm. Dit resulteerde in een acceptabele ronde van [b]09:30 minuten.[/b]
Tevreden passeerde ik in een tijd van [b]47:26 min [/b]de finish. Precies [b]3 minuten en 15 sekonden[/b] sneller dan vorig jaar. Hetgeen overeen komt met een voorsprong van maar liefst [b]720 meter[/b].
De ochtend na de loop voelde ik mijn blessure op z`n hevigst. Ik kon mijn voet eerst nauwelijks buigen. In de loop van de ochtend werd dit een stuk beter. Vanochtend ook nog moeilijkheden bij het opstaan, maar had het gevoel dat het beter wordt.
Ik zal in ieder geval tot zaterdag volledige rust nemen en kijken of ik dan mijn training (voorzichtig) kan hervatten.
Zonder de blessure was de loop perfekt geweest.
Ik zal dus eerst mijn wonden moeten likken en hopen op een spoedig herstel. In ieder geval denk ik op dit moment dat het zeker waard is geweest om aan deze 10 km deel te hebben genomen.
Ik gooi de blessure op een ontstoken achillespees.
Volgend jaar onder de 45 minuten!
