Benrather Volkslauf, zaterdag 7 april 2012

Deze week staat in het teken van herstel, na de halve marathon van zaterdag. Met een duwtje in de rug van W. ging ik van start. Lekker loopweer (droog, bewolkt, weinig wind en 8°C), wat een genot. Helemaal geen last van mijn rechter lies. Wat ik in de training niet durfde, lukte in de wedstrijd. Op de 10 km had ik een tijd van 50:59 min. Dit lijkt misschien niet snel, maar voor mij was het een verademing. Lopen zonden pijn en een gevoel van: "ik ga lekker door" De eerste verversing had ik laten schieten, maar kort na de 10 km nam ik een beker water. De mensen, met wie ik mee liep, liet ik gaan. Ik was immers tevreden en wilde in een iets rustiger tempo verder (5:30 min/km was oorspronkelijk mijn plan, en nu was het op de eerste 10 km 5:06 min/km). Mijn hartslag was geleidelijk opgelopen naar 148 bpm.

Tot 15 km was mijn tempo gedaald naar 5:15-5:20 min/km en de hartslag naar 145 bpm. Na nog een verversingspost genomen te hebben, hoorde ik plotseling 2 stemmen achter me. Ik dacht, ik zal proberen met ze mee te gaan. Eerst maakt ik de tempo (05:07 min/km 149 bpm) en later volgde ik het paar dat achter me liep. Tot km 18 lukte me dit, maar toen zakte ik in. Ik had klaarblijkelijk te veel van me geeist (150 bpm) en was gaan verzuren. Met veel pijn in de benen voltooide ik uiteindelijk in een veel langzamer tempo de laatste 3 km (5:25 5:51 5:39 min/km). De voorbereiding op de halve marathon was klaarblijkelijk te zwak geweest. Mens, wat was ik kapot aan de finish. Een vrouw van de organisatie vroeg me nog, of ik hulp nodig had. Mijn antwoord was: "nee, dat is niet nodig." Mijn tijd was 01:51:xx uur. Mijn belangrijkste konklusie na deze loop is wel, dat ik weer voluit kan gaan trainen (wel eerst een "rustweekje" houden natuurlijk). Ik voel me sterk, en wil weer wat aan mijn basissnelheid gaan sleutelen. 4x per week trainen en de 60 km/week lijken geen probleem meer te zijn.